Co to jest Terapia Pedagogiczna?
Terapia pedagogiczna, nazywana reedukacją, zajęciami korekcyjno-kompensacyjnymi, bądź wyrównawczymi, to szereg specjalistycznych oddziaływań na dziecko, które przejawia różnego rodzaju nieprawidłowości w rozwoju psychomotorycznym i społecznym. Ma na celu stworzenie dziecku możliwości wszechstronnego rozwoju, wygaszania negatywnych objawów zachowania, kształtowania prawidłowych nawyków i technik przyswajania wiedzy oraz zdolności praktycznego posługiwania się nabytymi umiejętnościami w życiu pozaszkolnym.
Cele szczegółowe terapii pedagogicznej uzależnione są od indywidualnych potrzeb.
Podstawowa terapia pedagogiczna przebiega w dwóch etapach:
etap przygotowawczy, czyli praca na konkretnym materiale, takim jak obrazki i figury, kształtująca dojrzałość do czytania i pisania poprzez np. ćwiczenia sprawności manualnych, funkcji wzrokowych, słuchowych i orientacji przestrzennej;
etap właściwy, czyli trening literowy, sylabowo-słowny, rozumienie tekstu, przepisywanie, pisanie z pamięci. Nauka każdej zaburzonej zdolności przebiega w podobnych etapach.
Przykładowe ćwiczenia możliwe do wykonania w domu:
Ćwiczenia koordynacji wzrokowo-ruchowej oraz usprawnianie motoryki małej
- zgniatanie kulek z gazet jedną ręką, rzut kulkami np. do tablicy, do pojemnika
- plastelina – toczenie jedną ręką kuleczek, drugą wałeczków
- modelina - lepienie postaci, zwierząt itp.
- nawlekanie guzika lewą/prawą ręką
- rysowanie szlaczków raz prawą, raz lewą ręką
- wkładanie koralików/ziarenek ryżu do kubeczka: np. najpierw prawą ręką, potem lewą ręką
Ćwiczenia orientacji w schemacie własnego ciała:
- „krążenia głowy”
- odwracanie się z pleców na brzuch, z boku na bok
- podskoki: jednonóż, obunóż
- przewroty w przód i w tył
- siedzenie z podparciem i bez podparcia
- skłony w przód
- skręty tułowia: w prawo, w lewo
Ćwiczenia usprawniające funkcje słuchowe
- rozpoznawanie demonstrowanych za zasłoną przez osobę dorosłą dźwięków lub odtwarzanych z CD
- zagadki z instrumentami – cymbałki, bębenek, grzechotka, itp. Dziecko odwraca się i słucha dźwięku instrumentu. Odgaduje i sprawdza. Jeśli nie pamięta nazwy może wskazać gestem instrument
- zabawa w odgadywanie i identyfikowanie różnych głosów zwierząt oraz dźwięków otoczenia
- zabawy z przedmiotami codziennego użytku wydającymi dźwięki np. klucze, monety, sztućce, gazeta, czajnik, pudełko z kaszą, butelka z wodą, itp.
- różnicowanie dźwięków - możemy wykorzystać w tej zabawie przedmioty np. pokrywkę od garnka, blachę do pieczenia ciasta, drewniany tłuczek lub instrumenty np. cymbałki, ksylofon, pianino, gitarę, skrzypce. Dziecko odgaduje prezentowany dźwięk.
- Jaki dźwięk słyszysz?
- Czy to był dźwięk głośny – czy dźwięk cichy?
- Czy było dużo dźwięków – czy mało dźwięków?
- Czy słyszysz dźwięk długi – czy dźwięk krótki?
- Czy to był dźwięk wysoki („cienki”) – czy dźwięk niski („gruby”)?
- zabawa: „Szukamy dźwięku” – dziecko szuka ukrytego przedmiotu, który wydaje dźwięk (np. budzik, telefon)
Ćwiczenia usprawniające funkcje wzrokowe, ćwiczenie spostrzegawczości:
- znajdź różnice między obrazkami (pokazujemy dwa obrazki, które różnią się kilkoma szczegółami)
- gra „memory”
- odtwarzanie z pamięci układu przedmiotów (mogą być to rysunki przedmiotów) np. miś, klocek, książka, długopis, łyżka, klocek, a następnie odgadywanie, co zniknęło. Dziecko ma kilka sekund na przyjrzenie się, następnie dorosły chowa jeden obrazek/przedmiot
- odtwarzanie z pamięci szczegółów obrazka
Ćwiczenia orientacji przestrzennej:
- określanie położenia figur geometrycznych względem siebie. Rysujemy na kartce/tablicy cztery figury geometryczne np. koło, trójkąt, kwadrat i pytamy: „które są „nad”, „pod”, „obok”?”
- określanie położenia przedmiotów względem siebie. Pokazujemy dziecku obrazek np. pokój: „powiedz, gdzie jest wazon?”
mgr Maria Łukasiak
oligofrenopedagog